مگر زنازاده های صالح دست خودشان بوده که زنازاده باشند که نمی توانتد وارد بهشت شوند و این با عدل خداوند سازگار است؟

پرسش : ۱- اول اینکه مگر زنازاده های صالح دست خودشان بوده که زنازاده باشند که نمی توانتد وارد بهشت شوند و این با عدل خداوند سازگار است؟
۲- یعنی هیچ کس خالد در جهنم به معنای بودن در ان تا ابد نیست؟
۳- یعنی حتی در اخرت فرصت جبران و تغییر شرایط هست؟ پس چرا کافران و گناهکاران در قیامت درخواست بازگشت به دنیا را می کنند اگر همچنان می توانند موقعیت خود را در همان اخرت تغییر دهند؟
۴ – در ایات ۸۰ و ۸۱ سوره ی مبارکه بقره خداوند می فرماید:
وقالوا لنْ تمسنا النار الا ایاما معْدوده قلْ اتخذْتمْ عنْد الله عهْدا فلنْ یخْلف الله عهْده امْ تقولون على الله ما لا تعْلمون و گفتند: اتش جز چند روزى ما را نسوزاند. بگو: ایا با خدا چنین پیمانى بسته‌اید، تا او خلاف پیمان خود نکند؟ یا انکه از روى نادانى چنین نسبتى به خدا مى‌دهید؟ (۸۰)
بلى منْ کسب سییه واحاطتْ به خطییته فاولیک اصْحاب النار همْ فیها خالدون ارى. انان که مرتکب کارى زشت شدند و گناهشان گرد بر گردشان بگرفت، اهل جهنمند و جاودانه در ان. (۸۱)
و یا در سوره ی ال عمران می فرماید:
المْ تر الى الذین اوتوا نصیبا من الْکتاب یدْعوْن الى کتاب الله لیحْکم بیْنهمْ ثم یتولى فریق منْهمْ وهمْ معْرضون ایا انان را ندیدى که از کتاب بهره‌اى یافته بودند، چون دعوت شدند تا کتاب خدا درباره انها حکم کند گروهى از ایشان بازگشتند و اعراض کردند؟ (۲۳)
ذلک بانهمْ قالوا لنْ تمسنا النار الا ایاما معْدودات وغرهمْ فی دینهمْ ما کانوا یفْترون و این بدان سبب بود که مى‌گفتند: جز چند روزى اتش دوزخ به ما نرسد. و این دروغ که بر خود بسته بودند در دین خود فریبشان داد. (۲۴)
پس منظور خداوند از این که ان ها خالد در جهنم هستند چیست؟
خیلی از سایت و مطالب خوبتان تشکر می کنم
موفق باشید
پاسخ :با عرض سلام.
۱- بلی دست خودشان بوده است. این افراد در عوالم قبل از دنیا، با اختیار خودشان کارهایی کرده‌اند که نتیجه‌اش این شده که در دنیا، از راه زنا متولّد شوند. انسانها وقتی به دنیا می‌آیند با پرونده‌ی سفید به دنیا نمی‌آیند بلکه با نمرات امتحاناتی که در عوالم قبل از دنیا داشته‌اند به دنیا می‌آیند. لذا هر کسی در گرو نمرات قبل از دنیای خود است. 
خداوند متعال فرموده است: «وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصیبَهٍ فَبِما کَسَبَتْ‏ أَیْدیکُمْ وَ یَعْفُوا عَنْ کَثیرٍ ـــــ و هر اصابت کننده‌ای به شما اصابت کند پس به سبب آن چیزی است که دستانتان کسب کرده است؛ در حالی که خداوند از بسیاری چشم پوشی کرده است.»
و فرمود: «کُلُّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ‏ رَهینَهٌ ـــ هر کسی در گرو آن چیزی که کسب نموده است.»
و فرمود: «کُلُّ امْرِئٍ بِما کَسَبَ رَهین‏ ـــ هر شخصی در گرو آن چیزی است که کسب کرده است.»
و فرمود: «ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما کَسَبَتْ‏ أَیْدِی النَّاسِ لِیُذیقَهُمْ بَعْضَ الَّذی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ـــــ ظاهر شد فساد و تباهی در خشکی و دریا به سبب آنچه دستهاى مردم کسب کرده است، تا بعضى از آنچه را که کرده‏‌اند به آنان بچشاند، باشد که بازگردند.»
از این گونه آیات استفاده می‌شود که انسان به شدّت تحت تأثیر اکتسابات قبلی خودش است.
انسان سه گونه اکتسابات دارد.
۱ـ اکتساباتی که در دنیا و در کلّ زندگی خود دارد.
۲ـ اکتساباتی که در دنیا و در قسمت گذشته‌ی زندگی‌اش دارد.
۳ـ اکتساباتی که در عوالم قبل از دنیا داشته است؛ یعنی در عوالمی که قبل از به دنیا آمدن، سپری کرده‌ایم.
ما در آن عوالم، هم مختار بوده‌ایم هم امتحان شده‌ایم. لذا در آن عوالم قبلی، اکتساباتی داشته‌ایم که الآن در زندگی ما مؤثّر هستند. یعنی امتحانات فعلی ما و اتّفاقاتی که در دنیا برایمان رخ می‌دهند، تا حدّ زیادی ناشی از اکتسابات قبل از دنیای ما هستند. این اکتسابات، در نحوه‌ی تولّد ما و در کیفیّت زندگی دنیایی ما و کیفیّت بدن ما و … هم اثر دارند. بر همین اساس است که می‌بینیم نحوه‌ی تولّد انبیاء و ائمه ـ علیهم السّلام ـ خاصّ بوده است. 
نقل یک حادثه روشن می‌کند که اکتسابات قبلی، چگونه بر تولّد افراد تأثیر می‌گذارند. 
«پدر آیت الله بهجت در سن ۱۶-۱۷ سالگی بر اثر بیماری وبا در بستر بیماری می افتد و حالش بد می شود به گونه ای که امید زنده ماندن او از بین می رود وی می گفت: در آن حال ناگهان صدایی شنیدم که گفت: «با ایشان کاری نداشته باشید، زیرا ایشان پدر محمد تقی است.» تا اینکه با آن حالت خوابش می برد و مادرش که در بالین او نشسته بود گمان می کند وی از دنیا رفته، اما بعد از مدتی پدر آقای بهجت از خواب بیدار می شود و حالش رو به بهبودی می رود و بالاخره کاملاً شفا می یابد.
چند سال پس از این ماجرا تصمیم به ازدواج می گیرد و سخنی را که در حال بیماری به او گفته شده بود کاملاً از یاد می برد.
بعد از ازدواج نام اولین فرزند خود را به نام پدرش مهدی می گذارد، فرزند دومی دختر بوده، وقتی فرزند سومین را خدا به او می دهد، اسمش را « محمد حسین» می گذارد، و هنگامی که خداوند چهارمین فرزند را به او عنایت می کند به یاد آن سخن که در دوران بیماری اش شنیده بود می افتد، و وی را « محمد تقی » نام می نهد، ولی وی در کودکی در حوض آب می افتد و از دنیا می رود، تا اینکه سرانجام پنجمین فرزند را دوباره «محمد تقی» نام می گذارد، و بدینسان نام آیت الله بهجت مشخص می گردد.»
این حادثه نشان می‌دهد که افراد قبل از دنیا آمدن هم درجات دارند. آیه الله بهجت، در آن عوالم کارهایی کرده بوده که مشهور بین ملائک بوده و حتّی معیّن بوده که از کدام پدر متولّد خواهد شد. لذا به ملائک امر می‌شود که او را قبض روح نکنید تا محمّد تقی از او متولّد شود. 
همان‌گونه که پدر این بزرگوار را تعیین کرده‌اند، پدر و مادر آن زنازاده هم بر اساس نمرات افتضاحی که در عوالم قبلی گرفته، تعیین شده است. عدالت خدا، در این حدّ است. همه چیز جهان، حساب و کتاب دارد. 

۲- طبق احادیث، اهل جهنّم، چهار گروه هستند. 
الف: آنهایی که مدّتی در جهنّم برزخی معذّب می‌شوند و در همان برزخ، از جهنّم رها می‌شوند. 
ب: آنهایی که در جهنّم برزخی عذاب می‌شوند تا هنگام قیامت؛ وقتی قیامت شد در آخرت وارد بهشت می‌شوند. 
ج: آنهایی که هم کلّ برزخ را در جهنّم هستند هم بعد از قیامت، مدّتی در جهنّم اخروی خواهند بود؛ ولی بعد از مدّتی از جهنّم اخروی خلاص می‌شوند. این مدّت هم بستگی به میزان گناه اعتقادی و اخلاقی و عملی آن افراد دارد. لذا چه بسا کسی بعد از یک میلیون سال، از جهنّم اخروی خلاص شود و دیگری بعد یک میلیارد سال خلاص شود. 
د: آنهایی که هم در برزخ عذاب خواهند شد هم در آخرت تا ابد در جهنّم خواهند بود. منظور از ابد هم «بی‌نهایت سال» است. 

۳- در آخرت، امکان جبران نیست. آنهایی که بعد از مدّتی از جهنّم خلاص می‌شوند، سببش را در دنیا فراهم کرده‌اند. مثلاً کافری که با اسلام دشمنی نداشته قطعاً برابر نخواهد بود با کافری که ضدّ اسلام بوده است. برخی از کفّار، نه تنها با اسلام دشمنی ندارند بلکه حتّی از مسلمانها حمایت هم می‌کنند؛ مثلاً کفّاری هستند که از مردم فلسطین یا از مردم یمن حمایت می‌کنند، یا با تحریم ایران، مخالفت می‌کنند. خداوند عادل، این گونه خوبی‌ها را قطعاً نادیده نخواهد گرفت؛ و به سبب این گونه امور، برخی کفّار، در نهایت از جهنّم خلاص می‌شوند یا تخفیف عذاب پیدا می‌کنند. حتّی کفّاری هستند که در مدح رسول الله و ائمه ـ علیهم السّلام ـ کتاب نوشته‌اند؛ برای نمونه، «جرج جرداق» یک مسیحی لبنانی است که کتاب «الامام علی صوت العداله الانسانیه ـ امام علی، صوت عدالت انسانی» را نوشته است در ۵ جلد. عناوین این پنج جلد چنین است:
علی و حقوق بشر
علی و انقلاب فرانسه
علی و سقراط
علی و دوران زندگانی‌اش
علی و قومیّت عربی
وی در این کتاب، غوغا کرده است. دیوارهای منزل این مسیحی، پر از تصاویر و نوشته‌هایی در مورد علی ـ علیه السّلام ـ بود. 
برخی از کشورهای اطراف خلیج فارس، با پیش‌کشی پول فراوانی به وی پیشنهاد کردند که مشابه آن کتاب را برای سه خلیفه‌ی اهل سنّت هم بنویسد، ولی او قبول نکرد. 
آیا خدای عادل، بین این مسیحی و آن مسیحی که علیه اسلام کتاب نوشته فرقی نخواهد گذاشت؟ قطعاً فرق خواهد گذاشت. 
در روایات هست که حاتم طائی، با اینکه کافر بوده، در برزخ، وارد جهنّم نشده است، با اینکه بهشتی هم نشده. علّتش را سخاوت زیاد او گفته‌اند. 
در صدر اسلام نیز پیامبر(ص) اسیری کافر را آزاد کردند. آن اسیر کافر پرسید که چرا مرا آزاد می‌کنی؟ حضرت فرمودند: جبرئیل به من خبر داد که خداوند امر می‌کند که تو را آزاد کنم چرا که تو اهل سخاوت هستی. 

۴ – آیاتی که ذکر کرده‌اید در مورد یهودیانی است که دشمنی با اسلام دارند. خدای متعال هم برای اینها خلود در جهنّم را وعده داده است. این خلود یا مدّت خیلی خیلی طولانی است یا مدّت ابدی است. 
در قرآن کریم، گاه «خالِدینَ‏ فیها» فرموده و گاه «خالِدینَ‏ فیها أَبَداً ». تعبیر دوم، قطعاً ناظر به «بی‌نهایت سال» است؛ امّا در مورئ تعبیر اوّل، اختلاف نظر است که آیا دلالت بر بی‌نهایت سال می‌کند یا دلالت بر مدّت بسیار بسیار طولانی.